Torres del Paine, de mooiste sterrenhemel ooit

Vanuit Puerto Natales werd ik na één nachtje helemaal tot rust te zijn gekomen in Hotel Remota naar Estancía Las Torres gereden. Een ritje van ongeveer 2 uur. Las Torres is één van de weinigen die direct in het nationale park Torres del Paine is gelegen en die beschikt over eigen paarden, véél eigen paarden!! Als ik eraan terug denk word ik weer verliefd.

De lokale partner in Chili had geregeld dat ik een all inclusive pakket had tijdens mijn verblijf in Las Torres. Dit hield in dat ik alles maar dan ook alles kon bestellen wat ik me maar wenste en daarnaast kon ik op elke excursie mee. De middag dat ik ben aangekomen ben ik dan ook direct ter paard gegaan voor een rit van 2,5 uur. Toen ze wisten dat ik rijervaring had kreeg ik Arrozcito (zie profielfoto) mee. Een leuk, comfortabel en pittig beestje! Later ook nog even kunnen racen :) Na de 2,5 uur lekker wat gegeten en in de avond nog even met de gids wat gedronken onder de mooiste en meest volle sterrenhemel die ik ooit in mijn leven gezien heb. Ik heb het geprobeerd vast te leggen, maar helaas. Op 1 foto van mijzelf zie je een klein beetje de sterren. Gelukkig zit het allemaal opgeslagen in mijn hoofd. Het was nog een soort van geheime actie om met de gids wat te gaan drinken. Ik stond namelijk op de lijst van meest belangrijke gasten aangezien ik als touroperator daar naartoe was gestuurd. De gids, Gonzalo, was dus al een paar keer op het matje geroepen dat hij moest opletten met wat hij deed en zei want het kon hem zijn baan kosten. Het management wist precies, zonder mij ooit ontmoet te hebben, wie ik was, wat ik deed en waar ik mij bevond. Dit verhaal krijgt nog een staartje...

De volgende dag ging ik mee op een trekking naar Las Torres en jawel Gonzalo was dus de gids die dag. Las Torres zijn de beroemde pieken in Torres del Paine. Het was een trekking van 4 km. en 2 uur. De eerste 2 uur zouden we namelijk al te paard afleggen. Nu zul je denken wat is nou 4 kilometer en waarom doe je daar 2 uur over. Nou, geloof me, het was zwaar!! Heel zwaar!! Alles via rotsen en bergop. Toen ik dan eindelijk, na 4 dagen amper te hebben gegeten en lichamelijk helemaal uitgeput, bovenkwam (dat heb je als je energielevel 0 is) zagen we dus helemaal NIKS van de Torres! We hebben regen, sneeuw, zon, kou, wind, warmte onderweg gehad en toen we aankwamen lagen ze dus 100% in de wolken. Nou, dan baal je even. Vervolgens 1,5 uur in de kou met bezwete lichamen gewacht om gelukkig toch een glimp op te vangen van de torens! Alle andere hikers waren intussen al verdwenen dus wij hadden het gebied voor ons alleen. Fantastisch. Vervolgens twee uur kunnen dalen terug naar de paarden wat ook nog niet zo makkelijk was met spaghetti benen. Toen we beneden kwamen hoorden we dat er net 2 uur eerder een vrouw met een gebroken been was afgevoerd door onze Gaucho met jawel Arrozcito!! Mijn paardje was de held van de dag die in zijn race stand de vrouw naar onze lodge heeft gebracht waar ze eerste hulp kon krijgen. Die dag zat ik op een ander paard, maar was wel leuk om te zien dat ze Arrozcito gebruikt hadden als snelheidsduivel. Wij zijn vervolgens onze trekking ter paard terug begonnen. Ik had die dag een type'tje Jordan mee die alles eng vond en jawel midden op een hele smalle pas met naast je aan noemenswaardige afgrond begon de wind op te zetten. De wind kwam van achteren, ik liep met de gaucho achteraan en de mijne was bang van wind. Nou dat was even een spannend momentje en toen de paniek dus begon uit te breken bij mijn paardje en ik hem op tijd wist aan te voelen, en hem nog enigszins rustig wist te krijgen kreeg ik grote complimenten van de gaucho want ik had mede voorkomen dat heel de groep in de stress schoot. Yeahhhh Hij keek me aan "Que biennnnn!!! Muy bien, cómo lo hiciste??!!" Bleek dat ik al langer op het paard zat dan onze gaucho die heel traditioneel op zijn paard met zijn Ipod in zat haha prachtig!! "Ja, maar ik luister folklore muziek". Ja, het is goed met je hahaha lekkere traditionele gaucho ben je.
Aan het einde van de rit nog even geracet, maar daar dacht de mijne anders over. Die wilde naar huis en begon te bokken en neigingen tot steigeren toen hij met een paar de andere kant op moest dan de rest van de groep. Uiteindelijk heb ik hem over kunnen halen, maar het ging niet van harte... Volgende keer beter. Die avond gezellig met 2 meiden (een Chileense en een Amerikaanse) in het restaurant gegeten en verder niks, geslapen! Ik zou nog met Gonzalo wat gaan drinken maar die was op de een of andere manier gespot met mij toen wij ver van elkaar af een wijntje zaten te drinken de avond ervoor. Hij moest opnieuw op gesprek komen en ik zei hem dat hij maar niets moest riskeren en dat we onze borrelafspraak maar moesten cancelen. Ik zou ten slotte in 2 dagen weg zijn en hij moest daar nog de rest van het seizoen zien te blijven werken.

De volgende dag ben ik op een dagexcursie door het nationale park gegaan. Hierbij zat een boottocht inbegrepen die op zichzelf al 160 USD zou kosten!! Ongelofelijk! Opnieuw had ik alles inclusief dus dat viel dan weer mee. Het was een mooie dag, echter met een hoop wind, maar waar we een hoop mooie dingen hebben gezien. Ook deze gids was, Ricardo, was erg gezellig en we hebben er met de groep een super dag van gemaakt. Het begon lastig. We hadden een Australisch koppel in het busje waarvan de man constant wilde stoppen voor een kodak moment. Echt constant!! Als Ricardo dan zei: "Ja, maar we stoppen op een nog mooiere plek om de Torres te fotograferen" kreeg hij het antwoord: "Ja, maar nu zijn er geen wolken en dan zul je zien dat er straks wolken voor hangen!" Hup, busje aan de kant en ja hoor hij foto's maken als een malle. Gelukkig trok het allemaal wel bij en hadden we een super dag met elkaar! De groep bestond uit een Amerikaans gezinnetje met dochtertje Mila (super schattig), een getrouwd koppel uit London en het koppel uit Australië. Tijdens de boottocht hebben we de eerste gletsjer gezien. Aangezien ik heel de reis al foto's aan het schieten was en Ricardo het leuk vond foto's te maken, heb ik mijn camera met goed vertrouwen afgestaan. Ik merkte dat wij beiden hetzelfde interessant vonden en hij een goed oog had voor het maken van foto's. Inderdaad, het hadden zo mijn foto's kunnen zijn. Eind van de dag kwamen we terug in het hotel en vroeg hij of ik 's avonds een wijntje wilde drinken op dezelfde plek waar ik met Gonza iets gedronken had. Hahaha grappig dit. Heb ik gedaan, want volgens Ricardo was het geen enkel probleem zo lang de gidsen maar niet overduidelijk flirten. Alsnog bleef het een geheime missie. Hij had in een thermosfles vodka redbull gemaakt en een bus chips mee gesmokkeld en het huis uit gevlucht. Vervolgens is hij met touwen in de weer geweest om zijn drank en etensvoorraad buiten te krijgen. Dit is toch ongelofelijk!! Heel geheimzinnig kwam hij naar de plek gelopen waar we vervolgens gezellig konden kletsen zonder dat hij in de problemen zou komen voor niets! Na paar uurtjes werd het koud en is hij weer undercover naar zijn huis gelopen en ik relaxt naar mijn kamer :).

Toen brak alweer de laatste ochtend in Torres del Paine aan. Helaas waaide het te hard om met de paarden naar het mooie uitzichtpunt van Las Torres te gaan, maar ja we konden toch niets zien aangezien het sneeuwde in de bergen en dus zwaar bewolkt was. Vervolgens een route door het bos gevolgd en aan het einde gingen Ricardo, een Amerikaans meisje en ik nog even de turbo erop zetten en hebben we wat rondes gemaakt. Een privé transfer bracht mij weer terug naar Hotel Remota in Puerto Natales waar ik letterlijk met open armen opnieuw werd ontvangen en nog een nachtje lekker tot rust kon komen. Heerlijk gegeten hier! Ik moest toch die Chileense pesos op zien te krijgen ;).