El Tatio, de traan

Om 5.00 uur werd ik al opgehaald voor de excursie van vandaag, El Tatio Geysers. Tatio betekent traan in de inheemse indianen taal.

Dik aangekleed zaten Claude en Valerie alweer in het busje. Ikzelf liep er ook bij als michellin poppetje. 3 broeken, 6 lagen bovenkleding, windjasjes, muts, handschoenen en ga zo maar door. Ik stikte van de hitte want in San Pedro was het koud, maar niet zooo koud.

We zouden de eerste 2 uur ongeveer moeten rijden om ergens aan te komen. Het was natuurlijk nog super donker toen we weggingen. De hemel hing vol sterren en de lucht was kraakhelder. Naarmate het lichter werd, werd het alleen nog maar mooier. De sterren waren nog zichtbaar, de lucht had een prachtige kleur blauw en de maan was heel duidelijk te zien. Opnieuw even een 'Wauw' momentje terwijl de 2 achter me vrolijk verder snurkten.

Voor schema kwamen we aan bij de geysers, -8 graden. Ook weer ontzettend indrukwekkend, zeker als je nog nooit actieve geysers gezien hebt. Naast de actieve, rokende vulkanen van de afgelopen dagen kwam de rook met hier en daar een plens water ook uit vele gaten uit de grond zetten.

In het begin bevonden zich de grootste geysers waar grote stoompluimen uit kwamen zetten. Ik had gerekend om een hele vieze zwavellucht, maar dat viel eigenlijk reuze mee. Je voelt de stoom over je gezicht komen wanneer je op het platform loopt. Hier en daar wordt er wat water gespuwd.

We stappen weer in het busje en rijden door het geyserveld naar het volgende platform waar de chauffeur het ontbijt gaat voorbereiden terwijl wij wat rondklikken met onze camera's. Nu konden we ook modderpoeltjes vinden waar 1 grote, bubbelende, dikke, drilpudding aan het borrelen was. Het geluid, kleur, textuur , geur en drillerige bewegingen waren ronduit smerig. 'Bijzonder' is het juiste woord. We vonden een bron waar het water op bepaalde momenten in combinatie met de zon blauw leek. De mineralen lichtte heel apart op en het was net een kitscherig gekleurd fonteintje.

Inmiddels stond het ontbijt klaar met warme chocomel!! die konden we wel gebruiken, want de temperatuur was hier inmiddels gedaald naar -10 graden. Met onze dekentjes om ons heen liepen we rond. Het ontbijt was gezellig en in een zeer bijzondere setting.

Toen we zo'n beetje waren uitgegeten, langzaamaan aan het opwarmen waren en de geysers voldoende hadden bewonderd reden we door naar een dorpje met een zeer pittoresk kerkje. Jammer dat de rest door het aantal toeristen niet meer zo pittoresk was, maar dit wit met blauwe kerkje is erg beroemd in de regio. In dit dorpje, wat niet meer dan 1 straat was, kon je heerlijke empanadas met normale of geitenkaas nemen. Deze empanadas zijn een stuk groter dan de Argentijnse, komen uit de frituur en zijn super lekker!! Een andere optie was een spies met lamavlees.

Nadat we onze energie boost naar binnen hadden gewerkt maakten we hier en daar nog een kodak stop voor onder andere de vele flamingo's en guanaco's die we onderweg tegenkwamen. Vervolgens door naar San Pedro gereden waar ik bij een ander hotel werd afgezet.

De laatste nacht verbleef ik in het prachtige Alto Atacama hotel. Hierover meer...

De ochtend was in ieder geval weer uitermate spectaculair en mooi. Met veel voldoening nam ik afscheid van Vicente en mijn Franse maatjes Claude en Valerie die diezelfde dag naar Santiago de Chile zouden reizen.