Día de campo & polo

Nadat ik ben teruggekomen in Buenos Aires en een nacht in de leuke wijk San Telmo heb doorgebracht kwam mijn grote vriend Sebastián me ophalen voor mijn polo avontuur de komende dagen. De dag begon grijs, grauw en koud! Dit beloofde niet heel veel goeds. Nadat we even langs de airport zijn gereden om gas en benzine bij te vullen vervolgde we onze route naar de Estancia Puesto Viejo waar ik de komende nacht zou doorbrengen.

Redelijk vroeg arriveerde we rond half 11 bij Puesto Viejo. De Estancia was nogal afgesloten, dus het was nog even een zoektocht hoe we de Estancia konden bereiken. Met een terrein van 55 hectare kun je nog best een beetje verdwalen. Het ontvangst door Maria José was erg warm en ze had de thee al klaarstaan. Eng rustig vond ik het in de Estancia, maar wellicht kwam dat omdat het nog vroeg was (dat dacht ik toen). Binnen een uur na aankomst zat ik op het paard voor mijn eerste ritje over het terrein. Op de fiets reed ik naar de manege waar veel activiteit was met polorijders die hun paarden aan het zadelen waren en de hoefsmid die zijn werk stond te doen. Mijn paardje stond al klaar en uiteindelijk ging ik dus alleen met een "gids" voor bijna 1,5 uur over het terrein rijden.

Precies op tijd terug voor de heerlijke lunch compleet met huisgemaakte soep, een hoop vlees en huisgemaakte flan. Echt eten zoals dat op de Estancia wordt klaargemaakt. Opnieuw eng stil bij de lunch, ben ik dan echt de enige in het hotel??

Om 3 uur begon mijn polo les. Met een professionele polorijder heb ik ongeveer 2 uur geknokt om de juiste swing te maken en de bal in de goal te kunnen schieten. Ik hoor Julio, de leraar, nog zeggen: "In polo kennen we geen linkshandigen". Probleem nummer 1 dus haha. Uiteindelijk heb ik dus polo leren rijden met mijn linkerhand... Dit kon omdat ik een privéles had en geen wedstrijd hoefde te spelen. Anders had ik dus ook nog met rechts moeten leren slaan wat had uitgelopen op een drama. Het oefenen van de verschillende swings vanaf een krukje ging al snel aardig goed, dus klommen we al snel te paard. Het is behoorlijk lastig om én op je paard te letten, te sturen, niet je paard voor zijn hoofd of benen te rammen, te focussen op de bal en uiteindelijk de richting waarop de schiet zonder je paard vervolgens alsnog knock-out te slaan. Na een tijd begin je het in je arm te voelen omdat je nog redelijk veel kracht zet wat uiteindelijk niet de bedoeling is. Blaren komen op je handen en het kost moeite je arm nog te liften. Als dat na bijna 2 uur gebeurt is het tijd om te stoppen. Hoe dan ook heb ik echt een toptijd gehad en is het leuk om even iets van een andere vorm van paardensport te proeven.

Helemaal voldaan keerde ik op mijn fietsje terug naar het hotel waar de thee en hapjes klaarstonden voor de zogenaamde 'merienda' (iets wat je tussen lunch en diner neemt).

Vanwege toch wel de kou, ondanks dat de zon hier en daar had doorgeprikt, en het feit dat er verder geen gasten waren werd het enigszins een beetje saai. Ik ben wat gaan rondlopen, gaan lezen, heb een bad genomen en gewacht tot het diner om 8 uur. Hier hadden ze de lange tafel enkel voor mij gedekt, beetje zielig om te zien wel haha. Wel weer erg goed gegeten en na het eten maar gewoon naar bed gegaan. Kamer was echt prachtig en lekker knus.

De volgende ochtend begon goed met de zon. Ik ben opgestaan, in mijn eentje aan de lange tafel gegeten en ben weer wat gaan rondlopen om foto's te maken. Om 10 uur stond Sebastián weer voor me klaar om me terug naar de stad te brengen waar ik de komende tijd zou blijven.

Ik ben na deze dagen wel weer een hele leuke ervaring rijker! Polo rijden met een professional die wereldwijd aan wedstrijden heeft meegedaan en die ondanks het elite karakter van de sport nog zo "normaal" is gebleven.

Tip voor polorijders: Estancia Puesto Viejo. Hier kun je een verblijf van 2-3 weken boeken puur en alleen om je polo kunsten te verbeteren. Het terrein heeft 6 polo speelvelden en meer dan 150 paarden op een terrein van 50 hectare.