Puerto Valle, Esteros del Iberá

Na toch een flinke tijd ermee in mijn hoofd te hebben gezeten is het moment dan eindelijk aangebroken dat ik afreis naar Esteros del Iberá. Een vroege vlucht bracht mij naar de stad Posadas waar ik vervolgens per transfer verder tot aan de lodge zou reizen.

Het transfer liet uiteindelijk een klein uurtje op zich wachten, maar dat mag de pret niet drukken. Ik kwam aan op een fantastische locatie aan de Rio Paraná, de rivier die Argentinië met Paraguay onderscheidt. Op een heldere dag kun je aan de overkant dan ook 's avonds de lichtjes uit Paraguay zien.

De komende dagen maak ik kennis met onder andere de wetlands van Esteros del Iberá, een verborgen geheim van Argentinië. Voor natuur- en dierenliefhebbers is dit toch wel een 'niet te missen' locatie. Vanuit de lodge, Puerto Valle, waar ik deze dagen verblijf, worden tours naar de grootste attractie uit de regio, los Esteros, maar ook andere activiteiten op het terrein georganiseerd zoals een boottour door de kanalen van de Ríoi Paraná, paardrijden over het gigantische terrein, bezoek aan de Jacaré (kroki farm), bezoek aan de kassen waar van alles gekweekt wordt en een wandeling over de monkey trail (stelt qua afstand niets voor). Tussen de excursies door is het mogelijk met de fiets over het terrein te rijden, een wandelingetje te maken of gebruik te maken van het zwembad.

Ik begon mijn verblijf na een fantastische eerste lunch met een excursie naar de Esteros. Dat was een prachtige opening! Samen met nog 2 dames reden we naar de opstapplaats van de boot waarmee Adrian, de gids, ons door de Esteros ging leiden. We stopten wanneer er weer een dier te spotten was (voornamelijk vogels, jacare's en capibara's), we gingen naar de uitkijktoren en zagen een spectaculaire zonsondergang vanaf een houten vlot die de lodge middenin het gebied op het meer heeft geplaatst. Dit samen met een heerlijke merienda (tussendoortje), de vogelgeluiden op de achtergrond en de verdere stilte maakte deze ervaring erg idyllisch.

Na terugkomst in het hotel, rond 7 uur 's avonds konden we om 9 uur aanschuiven voor de asado die we zouden gaan houden. Aangezien ik ook maar in mijn eentje aan een tafeltje zat terwijl een asado een sociaal gebeuren hoort te zijn, werd ik door de dames uitgenodigd bij hun aan te schuiven. Grappig dat ze al zo vaak in Argentinië geweest zijn en nog niet echt bekend zijn met de cultuur op het gebied van vlees eten. Het diner werd geopend met een empanada van Jacaré, typische smaak, maar niet slecht. Dit gevolgd door een plateau vol met verschillende soorten chorizo, bloedworst en daar zijn ze weer: niertjes. De dames dachten dat het diner hiermee compleet was, maar niets is minder waar. Een asado wordt opgebouwd en je begint met het meest simpele vlees waarna je vervolgens naar het "echte" of "betere" werk toe leeft. De hompen vlees werden steeds groter en malser. Wat ik vorig jaar tijdens mijn reis te weinig aan vlees heb gegeten voor een reis door Argentinië, heb ik tijdens deze reis alweer helemaal goed gemaakt. Toetje bestond uit een heerlijk eigengemaakte aardbeien sorbetijs.

Moe, vol maar zeer voldaan ben ik gaan slapen.