Puerto Valle II, Esteros del Iberá

Dag 2 is alweer aangebroken. Na het ontbijt, dat in vergelijking tot de lunch en het diner hier behoorlijk "continentaal" is, heb ik afscheid genomen van de Zwitserse dames (1 heeft ook eigen touroperator). Zij gingen met VOLLE MAAN door naar Iguazu. Super gaaf en echt een aanrader!

Maar goed, afscheid genomen van de dames en naar de pier gelopen waar Adrian mij braaf stond op te wachten voor de boottour door de kanalen van de Río Paraná. Een mooi contrast was hier te zien tussen de levende en dode vegetatie waar ook weer verschillende vogels te horen waren echter soms lastig te zien of ver weg. Er waren dus een stel bomen die niet meer leven met direct erachter het gezonde bos. Dit samen met het water en de waterplanten zorgde voor mooie kiekjes. Aan het einde van het 1e kanaal hebben Adrian en ik aan de maté gezeten terwijl we over het leven praatte. Cliché, maar zo is het. Op dit moment ben ik de enige gast in het hotel, dus persoonlijker dan dit kunnen de tours niet. Al stuiterend op de rivier voeren we door naar het volgende kanaal. Hier zouden zogenaamd aapjes te zien zijn. Het gebrul was te horen, maar geen aap te zien! Wellicht dat we in de middag op de monkey trail meer succes zouden hebben.

We keerden terug naar het hotel waar ik vervolgens opnieuw een fantastische lunch voorgeschoteld kreeg. Het eten, en dan praat ik even over de lunch en diner, is hier echt fantastisch! Wat uit eigen tuin kan komen, komt uit eigen tuin en de chef gaat iedere ochtend zelf een kijkje in de moestuin nemen en producten verzamelen. Het eten bestaat uit lokale, zeer verfijnde gerechten.

In de middag zou ik met Adrian gaan paardrijden, maar er werden gecontroleerde stukken bos in de brand gestoken om de grond verder vruchtbaar te maken, dus we konden niet precies de route maken die Adrian in gedachte had. In ruil daarvoor zijn we naar de krokodillenfarm geweest en hebben we de Monkey trail gedaan. Misschien denk je nu "hmm, krokodillen (jacaré) farm, ik weet niet wat ik daarvan moet denken". Dat had ik ook. Adrian heeft me dus eerst de demo laten zien op tv waarin duidelijk werd dat we hier niet te maken hebben met een commerciële show en ook niet met een slachthuis. Ik dacht dat het hier stikte van de jacaré's en dat heel die farm een commerciële business was, maar niets is minder waar. Deze dieren worden in dit gebied zelfs extra beschermd. Door de organisatie wordt een deel van de eieren uit de nesten gehaald en verder uitgebroed op de farm. Na 1 jaar wordt een deel van de kaaimannen (zoals wij ze kennen) uitgezet in het wild om de populatie op pijl te houden en de andere helft wordt gebruikt voor het vlees. Het is een manier van leven voor de lokale bevolking. Om het stropen van de dieren te voorkomen krijgt de lokale bevolking geld om de eieren op een juiste manier naar de farm te brengen om ze hier op een correcte manier uit te laten komen.

Na het zien van de video is mijn mening wat bijgesteld en heb ik besloten een kijkje te nemen. Er werd aanbevolen vieze of oude, simpele kleding aan te trekken want de lucht zou ondragelijk zijn. Ik dacht nog "zo erg kan het toch niet zijn", maar heb braaf geluisterd want de dames hadden het er ook al over. Met Adrian liep ik via de kassen waar verschillende bomen worden gekweekt, waaronder Eucalyptus, door richting de jacare's. De stank zou nu nog veel erger zijn omdat de kassen waarin de dieren opgroeien dicht moesten blijven vanwege 'de kou' in de wintertijd waarin we nu zitten. Hierdoor verzamelt de geur zich omdat het blijft hangen bij een temperatuur van 30 graden binnen en een vochtigheid van ...%. Wanneer de buitentemperatuur rond de 27 of hoger is worden de zijlen die de boel afsluiten opengegooid en is de stank veel dragelijker zullen we maar zeggen. Demonstratief werd er door Adrian een handdoekje met frisse citroenlucht uit zijn tas gehaald. "Laat je spullen hier maar liggen en haal nog even goed adem. Zeg me als je er klaar voor bent". Naarmate we dichterbij kwamen merkte je al dat er iets veranderde, maar ik vond het allemaal nog wel meevallen. Bij mezelf dacht ik nog dat het echt niet zo erg kon zijn dat zelfs ik er moeite mee zou hebben aangezien ik echt veel aankan.

Toen brak het moment aan dat we de ruimte gingen betreden en even dacht ik dat ik niet meer levend terug uit de kas zou komen. Nog geen 2 minuten zijn we binnen geweest. Adrian heeft snel het een en ander aangewezen en ik heb misschien wel honderden kaaimannen gezien in grote betonnen bakken waarin ze opgroeien. Vervolgens wisten we beide niet hoe snel we weer, zeg maar gerust, naar buiten moesten rennen. "Zo", zei hij, "hebben we dat ook weer gehad". Op alle vlakken kan ik niet anders zeggen dan dat dit een aparte ervaring was.

Al lachend liepen we door naar het wandelpad voor de monkey trail waarvan ik dacht dat hij veel langer zou zijn en achteraf maar weinig voorstelde. Ik werd onder gespoten met OFF, erg goed muggenspul wat je in Nederland helaas niet kan kopen, en we gingen ervoor. Op naar de aapjes. Helaas opnieuw geen aapje te spotten.

Na de tour, die ineens al super snel voorbij was, ben ik zelf wat over het terrein gaan lopen want ik wilde een foto van de bamboe bogen bij de entree van het hotel. Wat trof ik daar? Ja, mama met baby aap verscholen in de bamboe. Papa kreeg het in de gaten dat er iemand naar zijn kind en vrouw stond te kijken en kwam even de boel in de gaten houden. Uit ervaring weet ik dat ik hiermee moet oppassen. Ze zaten ver boven mij, maar toch moest ik ze voldoende ruimte geven als ik niet onder gegooid wil worden met uitwerpselen. Iedere ruimte die zij dichterbij kwamen, want dat is het tricky moment dat ze ineens in de aanval gaan, ben ik verder van ze af gaan lopen. Ik zag dat ze relaxter werden en gingen steeds meer ontspannen een plekje in de takken zoeken. Zo een tijdje op gepaste afstand gewacht en toen kon ik echt dichterbij komen zonder de stress op te voeren. Ze hielden me in de gaten, maar vonden die idiote toerist met die huge camera in haar hand verder wel prima. Een tijdje heb ik naar de brulaapjes staan kijken en zij evengoed naar mij is ook op de foto's te zien. Toen ze in slaap begonnen te vallen ben ik terug naar het hotel gelopen. Ik heb Adrian verteld wat ik heb gezien waarop hij dus reageerde met zijn slechte ervaring helemaal te zijn ondergegooid met stront omdat hij te snel dichtbij kwam. Dan heb ik het toch niet slecht aangepakt dacht ik zo? ;)

Die avond in mijn eentje, samen met de muziek van Coldplay, gegeten. De grootste en mooiste bomen van het terrein worden 's avonds verlicht waaronder ook de prachtige bamboe poort. "Wat is die bamboe poort toch heel de tijd?" Mensen die later de foto's zien snappen wat ik bedoel.
Ik voelde een kodakmomentje aankomen, maar in het duister van de nacht met enkel een paar verlichte bomen zonder ruis een foto maken is praktisch onmogelijk. Ik ben dus spullen als ondergrond gaan verzamelen en in het donker liep ik met van alles te sjouwen om voor mij het perfecte plaatje te kunnen schieten. Het is me zelfs gelukt de volle maan redelijk op de kiek te krijgen evenals de absolute eyecatcher boom met wat sterren erboven. Na ongeveer een klein uurtje te hebben gehannest met de fotografie ben ik gaan slapen.

Opnieuw een leuke dag gehad!