Valle de la Muerte, Marte of Luna?
Door: Helen
Blijf op de hoogte en volg Helen
18 November 2014 | Chili, San Pedro de Atacama
Wat is het hier prachtig! Altijd als de Chilenen me vragen of ik het gebied leuk vind leg ik opnieuw uit hoe spectaculair deze natuur voor de Westerse Europeanen is. Zoiets als wat je hier ziet, kennen wij gewoon simpelweg niet. Niet in Nederland, niet in ons gehele continent. De prachtige pastelkleuren die met de juiste lichtcombinatie van de zon de meest spectaculaire paletten opleveren.
Bij aankomst werd ik netjes door de lokale agent in het hotel opgewacht die het programma met de excursies voor de komende dagen even door nam. Al snel werd duidelijk dat het weer een gebied van extremen is. Van heel warm in de middag, tot -10/-15 graden in de vroege ochtend. Doordat de temperatuurverschillen relatief groot zijn voelen ze nog groter aan dan ze zijn. Zo kun je het overdag echt warm hebben en 's avonds het gevoel hebben dat je je ski jack nodig hebt terwijl het theoretisch gezien nog niet eens zo is afgekoeld.
Mijn 1e excursie op de planning is de Valle de la Luna. Ik zou deze excursie om 16:00 uur beginnen, dus had ik nog de hele dag vrij voordat ik aan de excursie zou beginnen. Ik ben naar het dorpje geweest, ben wat foto's gaan nemen en weer teruggekeerd. Wat bij het zwembad gehangen, wat gedronken etc. etc. Eigenlijk waren het nog best uren tellen voor mij. Alles had ik al gezien en tja dan is alleen toch ook maar alleen.
Eindelijk was het dan 16:00 uur en werd ik door gids Vicente opgehaald. Een nogal wazige man in 1e instantie. De groep was vrij klein met 2 Franse dames, Douglas (de Amerikaan) en dan nog mijn excursie buddy's Claude en Valerie. 2 vrienden, allebei Frans, die elkaar tijdens een werkperiode van 10-12 jaar op het eiland Mallorca hebben leren kennen. Claude woont nu weer in Duitsland en Valerie nog op Mallorca. Ingewikkelde verhalen allemaal, maar de perfecte voorbeelden voor leuke Fransen. Het klinkt niet zo aardig, maar de Fransen hebben toch en niet al te best imago. Claude en Valerie zijn de mensen die zich wellicht nog het hardst stoorden aan onze Franse dames in de groep. "Klagen, klagen en klagen. Dat is het enige wat de Fransen kunnen. Dan nog niet te spreken over een beetje flexibiliteit in taal, gedrag en ga zo maar door". Clau en Val hadden een duidelijke mening hierover.
Dan nu terug naar de Valle de la Luna. Deze was in 1 woord SPECTACULAIR. Tijdens mijn transfer de vorige dag had ik al een glimp kunnen opnemen, maar nu gingen we daadwerkelijk door de maanvallei heenrijden. Het was ook gewoon echt een maanvallei zoals ik die uit andere landen ken (Bolivia bijv.). Reusachtig en mooi. Zeker met het late middagzonnetje.
Na de maanvallei reden we door naar de 'Valle de la muerte' of ook wel, de vallei van de dood. Eigenlijk was het helemaal niet de bedoeling de vallei zo'n negatieve naam te geven en werd het eigenlijk 'Valle de Marte' genoemd naar de planeet Mars zodat ze een Maan en een Mars zouden hebben. Echter waren het de toeristen die moeite met de naam hadden waardoor langzaamaan de huidige naam erin is geslopen. Zij gingen het automatisch de 'Valle de la Muerte' noemen omdat 'Marte' blijkbaar te moeilijk was.
Beide valleien waren erg indrukwekkend en in de la Muerte hebben we nog een tijd gewandeld. We waren allemaal gemakkelijke wandelaars, dus hebben hier gebruik van gemaakt. Met de Franse dames in de achterhoede. Zij wilden bij wijze van iedere steen een foto maken. Ik was hier met mijn huge camera niets bij!
Het hoogtepunt van de excursie was de zonsondergang. De organisatie die de excursie uitvoerde zocht steeds de minst toeristische plekjes uit en dat lukte. We hadden zowaar een privé locatie voor ons alleen om de schouwspellen in kleuren uitgebreid te kunnen bewonderen. De chauffeur, die de dag ervoor mij van de airport kwam halen, zette de wijn en kaasjes klaar om het plaatje compleet te maken. Als ik nog 1 puntje van kritiek mag geven... De schaal was nog niet eens helemaal gevuld klaargezet of de blokjes kaas waren door 'de Fransen' al naar binnen gewerkt. Lekker asociaal.
Nadat de zon onder was gegaan, en het duidelijk begon af te koelen buiten, zijn we terug naar het hotel gebracht. Claude en Valerie vroegen of ik zin had met hun iets mee te gaan eten. Dat hebben we gedaan en was gezellig. De porties zijn bizar groot. Valerie en ik hadden de tomaten lunchsoep van de dag besteld. Nou, een kom zo groot als een vaas! Claude had de lasagna besteld die nog eens werd aangevuld met, zonder te overdrijven, een heel pak gekookte reist en een salade waar je U tegen zegt.
We waren allemaal best moe, en intussen was het al een uur of 23.30, dus na het eten naar het hotel gelopen (ik begon al aan het duister te wennen) en naar bed gegaan.
Bij aankomst werd ik netjes door de lokale agent in het hotel opgewacht die het programma met de excursies voor de komende dagen even door nam. Al snel werd duidelijk dat het weer een gebied van extremen is. Van heel warm in de middag, tot -10/-15 graden in de vroege ochtend. Doordat de temperatuurverschillen relatief groot zijn voelen ze nog groter aan dan ze zijn. Zo kun je het overdag echt warm hebben en 's avonds het gevoel hebben dat je je ski jack nodig hebt terwijl het theoretisch gezien nog niet eens zo is afgekoeld.
Mijn 1e excursie op de planning is de Valle de la Luna. Ik zou deze excursie om 16:00 uur beginnen, dus had ik nog de hele dag vrij voordat ik aan de excursie zou beginnen. Ik ben naar het dorpje geweest, ben wat foto's gaan nemen en weer teruggekeerd. Wat bij het zwembad gehangen, wat gedronken etc. etc. Eigenlijk waren het nog best uren tellen voor mij. Alles had ik al gezien en tja dan is alleen toch ook maar alleen.
Eindelijk was het dan 16:00 uur en werd ik door gids Vicente opgehaald. Een nogal wazige man in 1e instantie. De groep was vrij klein met 2 Franse dames, Douglas (de Amerikaan) en dan nog mijn excursie buddy's Claude en Valerie. 2 vrienden, allebei Frans, die elkaar tijdens een werkperiode van 10-12 jaar op het eiland Mallorca hebben leren kennen. Claude woont nu weer in Duitsland en Valerie nog op Mallorca. Ingewikkelde verhalen allemaal, maar de perfecte voorbeelden voor leuke Fransen. Het klinkt niet zo aardig, maar de Fransen hebben toch en niet al te best imago. Claude en Valerie zijn de mensen die zich wellicht nog het hardst stoorden aan onze Franse dames in de groep. "Klagen, klagen en klagen. Dat is het enige wat de Fransen kunnen. Dan nog niet te spreken over een beetje flexibiliteit in taal, gedrag en ga zo maar door". Clau en Val hadden een duidelijke mening hierover.
Dan nu terug naar de Valle de la Luna. Deze was in 1 woord SPECTACULAIR. Tijdens mijn transfer de vorige dag had ik al een glimp kunnen opnemen, maar nu gingen we daadwerkelijk door de maanvallei heenrijden. Het was ook gewoon echt een maanvallei zoals ik die uit andere landen ken (Bolivia bijv.). Reusachtig en mooi. Zeker met het late middagzonnetje.
Na de maanvallei reden we door naar de 'Valle de la muerte' of ook wel, de vallei van de dood. Eigenlijk was het helemaal niet de bedoeling de vallei zo'n negatieve naam te geven en werd het eigenlijk 'Valle de Marte' genoemd naar de planeet Mars zodat ze een Maan en een Mars zouden hebben. Echter waren het de toeristen die moeite met de naam hadden waardoor langzaamaan de huidige naam erin is geslopen. Zij gingen het automatisch de 'Valle de la Muerte' noemen omdat 'Marte' blijkbaar te moeilijk was.
Beide valleien waren erg indrukwekkend en in de la Muerte hebben we nog een tijd gewandeld. We waren allemaal gemakkelijke wandelaars, dus hebben hier gebruik van gemaakt. Met de Franse dames in de achterhoede. Zij wilden bij wijze van iedere steen een foto maken. Ik was hier met mijn huge camera niets bij!
Het hoogtepunt van de excursie was de zonsondergang. De organisatie die de excursie uitvoerde zocht steeds de minst toeristische plekjes uit en dat lukte. We hadden zowaar een privé locatie voor ons alleen om de schouwspellen in kleuren uitgebreid te kunnen bewonderen. De chauffeur, die de dag ervoor mij van de airport kwam halen, zette de wijn en kaasjes klaar om het plaatje compleet te maken. Als ik nog 1 puntje van kritiek mag geven... De schaal was nog niet eens helemaal gevuld klaargezet of de blokjes kaas waren door 'de Fransen' al naar binnen gewerkt. Lekker asociaal.
Nadat de zon onder was gegaan, en het duidelijk begon af te koelen buiten, zijn we terug naar het hotel gebracht. Claude en Valerie vroegen of ik zin had met hun iets mee te gaan eten. Dat hebben we gedaan en was gezellig. De porties zijn bizar groot. Valerie en ik hadden de tomaten lunchsoep van de dag besteld. Nou, een kom zo groot als een vaas! Claude had de lasagna besteld die nog eens werd aangevuld met, zonder te overdrijven, een heel pak gekookte reist en een salade waar je U tegen zegt.
We waren allemaal best moe, en intussen was het al een uur of 23.30, dus na het eten naar het hotel gelopen (ik begon al aan het duister te wennen) en naar bed gegaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
