Een 'actieve' citytour

De dag dat ik aankwam in Santiago werd al snel een pittige te worden aangezien ik na een reis van zo'n 16 uur in totaal bijna direct door ging met een citytour. De jonge, niet zo best uitgeslapen Jorge (gids) en Claudio (chauffeur) brachten me langs de belangrijkste highlights van de stad met als hoogtepunt de Cerro Cristobal waar, volgens Jorge, zich de enige maagd van Santiago bevindt. Vanaf deze heuvel, de hoogste en grootste van de stad, heb je een prachtig uitzicht over het uitgestrekte Santiago dat omringt wordt door 1 van de 3 Cordilleras (bergketens).

Santiago is een stad met vele heuvels. De gids dacht dat hij het niet zou overleven die dag met mij. Wanneer hij vroeg of ik deze heuvel op wilde klimmen (wat overigens niets voorstelde) kreeg hij al spijt voordat hij het geheel had uitgesproken. Ik vond het namelijk geen enkel probleem om meer te lopen dan wat hij normaal gesproken met de Brazilianen gewend is. Waar hij echter niet bij had stilgestaan is dat mijn conditie best in orde is en hij waarschijnlijk iets te veel gefeest heeft de afgelopen tijd. Na een paar treden op de trappen liep hij al te miepen dat hij dood ging. "Me muero Helen, por favor me llevas al hospital". Niks ziekenhuis, doorlopen. Stom verbaasd was hij dat het mij allemaal niet zoveel deed de klim, maar het Latino macho gedrag bleef toch aardig achterwegen. Hij had zich er wel bij neergelegd. Chilenos zijn toch wel een stuk minder macho dan ik uit andere Latino landen gewend ben by the way.

We hebben een gezellige dag gehad met zijn 3'tjes waarbij we ook nog naar de markt zijn geweest en seafood hebben gegeten, we zijn dan verschillende cerro's opgeklommen en heb ik voor het eerst het typische drankje 'Mote con huesillos' op. Dit is een heel zoet sapje van perzik waar vervolgens 2 perziken indrijven (die je in dat plastic bekertje moet zien te ontleden met een slap plastic lepeltje) en de onderkant is gevuld met Huesillos...granen. Een maaltijd op zich kan ik je vertellen, maar bij warmte goed tegen de dorst.

Toen Jorge en ik onze Mote aan het drinken/eten/ontleden waren kwamen we op het gepassioneerde karakter van de Latinos. Dat stelletjes altijd heel erg verliefd zijn en dat graag het liefst aan iedereen laten zien. Ja, dat dat hier normaal is dat weten we inmiddels wel, maar in Chile hebben ze daar een 'dicho' voor. Een spreuk.
Terwijl we omringd werden door verliefde stelletjes zei Jorge: "Wij zeggen altijd dat dit de heuvel van de liefde is (zoals alle heuvels, parkjes en pleintjes). 2 mensen gaan naar boven, en er komen er 3 naar beneden".
Geweldig vond hij het.

Rond een uur of 5 kwam ik na een geslaagde dag enigszins vermoeid en voldaan (de lunch en mote zaten nog hoog) terug in het hotel. "Wat hebben we veel gelopen hè vandaag?" Ik hoor het Jorge nog zo trots zeggen. Ja, ik liet hem maar in die waan. Dat houdt hem ook weer tevreden...