Boheems Valparaíso

Op mijn 1e en enige volle dag in Santiago werd ik meegenomen op een dagexcursie naar Valparaíso en Vina del Mar. Op ongeveer 1 uur/1,5 uur rijden bereik je de Pacific ocean waar deze plaatsen liggen. Onderweg passeer je verschillende wijngebieden zoals de vallei Casablanca. Hier worden met name witte wijnen geproduceerd en is één van de nieuwste wijnregio's in Chili. Uiteraard rij je weer volop door de berggebieden, de cordilleras. Chili bestaat voor 80% uit berglandschappen waar in totaal 2000 vulkanen in voor komen waarvan nog 500 actief.

Het is ongelofelijk hoe erg het klimaat ook weer kan veranderen van een strak blauwe hemel naar dichte mist hoe verder we de kust bereiken. Jorge, dezelfde gids, vertelde me dat Chili het meest gevoelige land is voor natuurrampen. Van zware aardbevingen met een zwaarte van 8 en hoger op de schaal van Richter tot Tsunami's en vulkaanuitbarstingen. De huizen zijn hier dan in principe ook goed op gebouwd. Helaas is Valparaíso nog niet zo heel lang geleden (ik geloof ongeveer 1 jaar) getroffen door een grote brand. Een brand is voor iedereen verschrikkelijk, maar de mensen die bij deze brand getroffen zijn behoren tot de laagste categorie die in de bergen rondom Valparaíso wonen. Honderden mensen zijn hun huis en al hun toebehoren kwijt en hebben vanzelfsprekend geen geld of de juiste middelen om weer terug te krabbelen. De overheid heeft maar zeer weinig hulp geboden waardoor de meeste hulp is gekomen door inzamelingsacties van de lokale bevolking.

In vergelijking tot Santiago de Chile is Valparaíso maar een puinzooi als je het mij vraagt. We reden Valparaíso binnen en direct kon je zien dat het er rommelig en vies uit ziet. Midden op straat ligt een bezopen jonge man zijn roes uit te slapen van de 'carrete' de avond ervoor. Dit is het Chileense woord voor feest. De gekleurde huisjes die allemaal tegen de heuvels op gebouwd zijn zien er maar sombertjes en slecht onderhouden uit zo in de mist. "Het is een Boheemse stad", maakt Jorge er nog even van.

Onze eerste stop bevatte het huis van de beroemde schrijver/dichter Pablp Neruda. Hier kreeg ik een audio tour in mijn handen geduwd al moet ik eerlijk zeggen dat ik daar lang niet altijd op zit te wachten. Het uitzicht over de belangrijkste havenstad van Chili en de oceaan was echter wel de moeite waard.

Ondanks dat Valparaíso nog steeds de belangrijkste havenstad van Chili is, heeft het toch een hoop importantie verloren bij de komst van het Panama kanaal dat dit jaar alweer 100 jaar bestaat.

Valparaíso heeft dus een aantal belangrijke aantrekkingspunten: de gekleurde huisjes, de oude liften/trammetjes om de heuvels op te klimmen en de naam 'belangrijkste havenstad' waar wekelijks vele cruiseschepen aanmeren. Het schijnt dat in Valparaíso de vrouwen met de mooiste benen wonen... hoe zou dat nou komen?

Wanneer we de werkelijke haven, waar het allemaal moet gebeuren, bereiken ben ik verbaasd hoe klein de haven eigenlijk is. Uiteraard niets vergeleken met Rotterdam en mijn gids kon dan ook niet geloven dat Rotterdam toch echt wel minstens 10x groter is en tot de belangrijkste havens ter wereld behoort.

Inmiddels begon het zonnetje langzaam door te breken wat de stad gelijk al stukken gezelliger maakte. Restaurantjes werden levendiger, muziek klonk door de nauwe, stenen straatjes en de 'Hippies', die zichzelf geen 'Hippies' maar 'Happies' noemen, kwamen langzaam tot leven.

Rond een uur of 2 zijn we, na weer "extreem" veel te hebben gelopen in de auto gestapt om naar Vina del Mar te rijden. Welgeteld misschien 5 minuten? Vina del Mar is een nieuwe stad waar zich veel meer de grote resorts aan het vestigen zijn. Casino's, Amerikaanse ketens etc. De hoogtepunten hier: El Reloj (klok) en een stenensculptuur in de stijl van Paaseiland. Uiteraard kon je met name bij de beroemde klok, wie kent hem niet ;), over te koppen lopen. Vanuit alle hoeken werden vele 'selfies' gemaakt. Na deze bloemenhoek met klok dus gezien te hebben zijn we naar het restaurant gereden waar we zouden gaan lunchen.

Lunchen deze we aan de kust waar vele surfers tegen de golven aan het knokken waren om overeind te blijven. Vanaf de andere kant kon je de zeeleeuwen zien luieren die voor hun doen behoorlijk stil waren.
Na de lunch zijn we op ons gemak terug richting hotel gereden waar ik nog even naar de mall ben gelopen en vervolgens ben gaan eten in Bellavista. Ik moet zeggen dat ik van "Boheems Valparaíso" toch iets meer had verwacht, maar ik vrees dat dit alles met het klimaat te maken heeft gehad. Al met al een geslaagd dagje!